NMG@PRAKTIKA_Gaia Radić: Babilonski viseći “vrtovi”

O RADU:
Biblijska pri­ča o obno­vi Babilona nakon Velikog poto­pa (o kojem su pri­po­vi­je­da­li u sta­roj Indiji, Južnoj Africi, Južnoj Americi…) uza sebe veže i pri­ču o izgrad­nji kule na vodi, koja bi lju­di­ma omo­gu­ći­la uspon do Boga. Dosezanje bes­tje­les­nog božans­tva bio je poku­šaj mate­ri­ja­li­za­ci­je nema­te­ri­jal­nog, a Bog je tada lju­di­ma zauz­vrat donio kaos, čime se kula ras­pa­da i tako se ono mate­ri­jal­no posve dema­te­ri­ja­li­zi­ra­lo – iro­nič­ni i tuž­ni rezul­tat jalo­vog poku­ša­ja za dose­za­njem božanskog.

Slične napo­re lju­di nas­tav­lja­ju i u suvre­me­no doba: koris­te goto­vo magič­ne tran­shu­ma­nis­tič­ke kon­cep­te meta­ver­sea, kri­oni­ke te vir­tu­al­ne i aug­men­ti­ra­ne stvar­nos­ti kako bi pro­du­lji­li i pro­ši­ri­li naše pos­to­ja­nje u dimen­zi­je izvan naših tije­la. Takvim napo­ri­ma lju­di ponov­no gra­de (meta­fo­rič­ku) kulu, u čemu će nas nešto (vje­ro­vat­no) jed­nom zaustaviti.

Kao što je slu­čaj s tom pos­lo­vič­nom kulom, čak i pos­to­ja­nje Semiramidinih vise­ćih vrto­va je nedo­ka­za­no te oni već sto­lje­ći­ma pos­to­je isklju­či­vo kao ide­ja, plod spe­ku­la­tiv­ne ima­gi­na­ci­je, zbog čega Vrtovi dobi­va­ju karak­te­ris­ti­ke jed­nog vir­tu­al­nog i mis­tič­nog ambijenta.
Gaia Radić ovom izlož­bom pred­stav­lja site-spe­ci­fic pros­tor­nu ins­ta­la­ci­ju u kojoj se kroz baj­ko­vi­te ani­ma­ci­je bavi poj­mo­vi­ma simu­li­ra­nog kra­jo­li­ka, kao i ulo­gom organ­ske pri­ro­de u kon­tek­s­tu suvre­me­ne “ekran­ske” svakodnevice.

Raznobojni kablo­vi u pros­to­ru imi­ti­ra­ju kori­je­nje te se pro­te­žu po zido­vi­ma i podu te tako­đer vise sa stro­pa, pri­tom pod­sje­ća­ju­ći na lija­ne. Kako auto­ri­ca navo­di, sva­ka nje­na hiper­re­alis­tič­na ani­ma­ci­ja pre­zen­ti­ra po jedan simu­la­krum, a sva­ki “simu­la­krum” dola­zi s pod­nas­lo­vi­ma — odgo­va­ra­ju­ćim biblij­skim cita­ti­ma o Babilonu kao gra­du, ali i kao duhu/Animi. Citati Gillesa Deleuza pri­dru­že­ni su biblij­skim kako bi pojas­ni­li što je to “vir­tu­al­no”, ali i da raz­lu­če (ili pove­žu) stvar­nost i simu­la­ci­ju stvar­nos­ti. U tom magič­nom odno­su, čovje­ku pos­ta­je nejas­no (i nebit­no) gdje stvar­nost zavr­ša­va, a simu­ala­ci­ja poči­nje. Tada shva­ća­mo: teh­no­lo­gi­ja je naj­bli­že što će čovjek ikad doći magiji.
 — Katarina Duplančić

✽✽✽

O AUTORICI:
Gaia Radić (Pula, 2001.) mla­da je novo­me­dij­ska umjet­ni­ca koja pri­mar­no dje­lu­je u podru­čju raču­nal­ne gra­fi­ke i 3D mode­li­ra­nja. Trenutno para­lel­no stu­di­ra kipar­stvo na Akademiji pri­mi­je­nje­nih umjet­nos­ti u Rijeci te arhi­tek­tu­ru na Arhitektonskom fakul­te­tu u Ljubljani. Na Arhitektonskom fakul­te­tu u Ljubljani tako­đer dje­lu­je kao demons­tra­to­ri­ca pri pred­me­tu ‘Digitalne meto­de pre­zen­ta­ci­je’. Do sada je ima­la pri­li­ku sudje­lo­va­ti na više od dva­de­set skup­nih izlož­bi u Hrvatskoj i Sloveniji, a isti­ču se surad­nje sa Centrom za ino­va­tiv­ne medi­je (CIM APURI), riječ­kom Galerijom Kortil, UR Institutom iz Dubrovnika te Udrugom Metamedij iz Pule. Prvu samos­tal­nu izlož­bu pod nazi­vom ‘Svjetovi’ odr­ža­la je u siječ­nju 2021. godi­ne u riječ­koj Galeriji SKC, te je pro­jekt bio sufi­nan­ci­ran od stra­ne Studentskog kul­tur­nog cen­tra Sveučilišta u Rijeci. Najmlađa je čla­ni­ca Hrvatske udru­ge likov­nih umjet­ni­ka Istre, te je tako­đer odr­ža­la neko­li­ko edu­ka­tiv­nih pre­da­va­nja i radi­oni­ca o 3D mode­li­ra­nju, novo­me­dij­skoj umjet­nos­ti i vir­tu­al­nom pros­to­ru. Dobitnica je dru­ge Erste nagra­de 36. Salona mla­dih i fina­lis­ti­ca Nagrade za mla­de umjet­ni­ke Zlatna lube­ni­ca 6.0.

✽✽✽

KUSTOSICA: Katarina Duplančić
KUSTOSI PROGRAMA NMG: Katarina Duplančić, Natasha Kadin, Vedran Perkov
DIZAJN: Nikola Križanac
PRIJEVOD: Katarina Duplančić
DOKUMENTACIJA: Glorija Lizde
POSTAV: Katarina Duplančić, Tomislav Margan, Franko Sardelić Kolinac
DONATORI: Ministarstvo kul­tu­re i medi­ja RH, Grad Split
MAVENU PODRŽAVA: Zaklada Kultura nova
ZAHVALE: KUM, MKC, PDM, Studentski kul­tur­ni cen­tar Sveučilišta u Rijeci